بررسی تأثیر درمان تسهیل‌سازی حرکات بیانگر بر بازیابی کلمه در بیماران زبان‌پریش

هدف تاکنون روش‌های متعددی در درمان آنومی مطرح شده که از آن جمله می‌توان به روش «تسهیل‌سازی حرکات بیانگر» (GES) اشاره نمود. هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر این روش بر توانایی بازیابی اسامی در بیماران زبان‌پریش بود. روش بررسی آزمودنی‌های این پژوهش مداخله‌ای تک‌آزمودنی، با طرح ABA به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. خانم «ن.ض.» 69 ساله دچار زبان‌پریشی بروکا و آقای «ر.ب.» 48 ساله دچار زبان‌پریشی ورنیکه و با شدت متوسط بودند که به‌ترتیب خطاهای نامیدن آنها عمدتاً از نوع واجی و معنایی بود. هر دو شرکت‌کننده فارسی‌زبان و راست‌دست بودند و فاقد مشکلات حرکتی و نقایص درک شنیداری شدید بودند. هر بیمار به‌مدت 10 جلسه تحت درمان با روش GES از طریق برنامة درمانی رایمر و همکاران قرارگرفت. تغییرات ایجادشده با استفاده از روش تحلیل چشمی، محاسبة اندازة اثر و شیب تغییرات برآورد گردید. یافته‌ها پس از دریافت مداخله، اندازة اثر و شیب تغییرات مربوط به درصد پاسخ‌های صحیح در تکلیف نامیدن در مواجهه برای کلمات آموزشی در خانم «ن.ض.» به‌ترتیب 9/3 و5/4 و در آقای «ر.ب.» 33/2 و27/6 بود. هر دو بیمار در توانایی نامیدن کلمات آموزشی پیشرفت داشتند و تعمیم بهبودی به کلمات کنترل نیز صورت گرفت. همچنین، نتایج هر دو بیمار یک هفته بعد از اتمام مداخله در سطح بالاتر از خط پایه حفظ شده بود. نتیجه‌گیری نتایج پژوهش حاضر همچون تحقیقات انجام‌شدة پیشین در زبان‌های دیگر، کارامدی استفاده از حرکات بیانگر به‌همراه آموزش کلامی را در فرایند بازیابی کلمه در شرکت‌کنندگان با خطاهای واجی تأیید نمود.